niedziela, 12 czerwca 2011

Reccomended to attend: Le Sacre du Printemps. Premiere 11.06.2011

ŚWIĘTO WIOSNY
Igor Strawiński / Wacław Niżyński, Emanuel Gat, Maurice Béjart

Wieczór baletowy w trzech częściach
Premiera tej inscenizacji: 11 czerwca 2011
Muzyka: Igor Strawiński
Dyrygent: Łukasz Borowicz


1. Święto wiosny
Choreografia: Wacław Niżyński
Rekonstrukcja i realizacja: Millicent Hodson
Scenografia i kostiumy: Nikołaj Roerich / Kenneth Archer
Światła: Stanisław Zięba

2. Święto wiosny
Choreografia: Emanuel Gat
Realizacja: Mia Alon, Roy Assaf, Michael Löhr
Światła i kostiumy: Emanuel Gat
Nadzór techniczny: Samson Milcent

3. Święto wiosny
Choreografia: Maurice Béjart
Realizacja: Tony Fabre, Kyra Kharkevitch, Domenico Levré
Dekoracje i kostiumy: Pierre Caille
Światła: Dominique Roman / Stanisław Zięba

Polski Balet Narodowy, Orkiestra Opery Narodowej

obsada:

WACŁAW NIŻYŃSKI
Tańczą
Wybrana - Magdalena Ciechowicz
oraz
Joanna Drabik, Nathalie Fernandez, Tehelet Har Yam, Anna Hop, Karolina Jupowicz, Ana Kipshidze, Dominika Krysztoforska, Iwona Kurowska, Anna Lorenc, Ewa Nowak, Agnieszka Pietyra, Karolina Sapun, Margarita Simonova; Sergey Basalaev, Robert Gabdullin, Adam Kozal, Carlos Martín Pérez, Egor Menshikov, Sergey Popov, Sebastian Solecki, Oskar Świtała, Łukasz Tużnik, Vladimir Yaroshenko, Jarosław Zaniewicz

EMANUEL GAT
Tańczą
Marta Fiedler, Aleksandra Liashenko, Izabela Szylińska; Robert Bondara, Kurusz Wojeński

MAURICE BÉJART
Tańczą
Wybraniec - Maksim Wojtiul
Wybranka - Anna Lorenc
Przywódcy - Adam Kozal, Wojciech Ślęzak
Dwaj młodzi mężczyźni - Paweł Koncewoj, Egor Menshikov
Cztery młode kobiety - Agnieszka Pietyra, Karolina Sapun, Margarita Simonova, Maria Żuk

Rewolucyjne dzieło muzyczne Igora Strawińskiego – balet Święto wiosny w trzech różnych, słynnych wersjach choreograficznych. Awangardowy charakter muzyki i pierwszej choreografii legendarnego polskiego artysty Wacława Niżyńskiego (Balety Rosyjskie Siergieja Diagilewa, 1913) znacznie wyprzedziły swoją epokę i miały kapitalny wpływ na rozwój muzyki i baletu XX wieku. Powstało potem bardzo wiele wizji scenicznych Święta wiosny z najgłośniejszą choreografią Maurice'a Béjarta (Balet XX Wieku, 1959), powstają wciąż nowe. Wielkim wydarzeniem okazała się także rekonstrukcja pierwotnej choreografii Wacława Niżyńskiego dokonana przez amerykańską artystkę Millicent Hodson we współpracy scenograficznej z brytyjskim historykiem sztuki Kennethem Archerem (1987). Dzięki nim świat odkrył na nowo Niżyńskiego jako prekursora nowoczesnej choreografii. Krzysztof Pastor postanowił zaproponować w Teatrze Wielkim wieczór bez precedensu w skali światowej – Święto wiosny Strawińskiego w trzech różnych wersjach scenicznych: Wacława Niżyńskiego, Maurice'a Béjarta i współczesnego choreografa izraelsko-francuskiego Emanuela Gata z 2004 roku. Będzie to niezwykłe przedsięwzięcie artystyczne Polskiego Baletu Narodowego u progu stulecia najsłynniejszego tytułu baletowego XX wieku. [pch]

„W 1913 roku Święto wiosny było gwałtownym, pełnym młodzieńczego impetu wyznaniem wiary. Nie przypadkiem nazwano je Nowym Testamentem muzyki; dla ówczesnego pokolenia było to objawienie, wstrząsające, oślepiające swoim blaskiem. (...) Skandaliczną awanturę, jaka wybuchła na sali podczas premiery Święta wiosny, wywołała nie tylko muzyka, która z brutalną siłą rzuciła wyzwanie gustom epoki. Wyzwaniem była również tematyka: pogańskie wierzenia i obrządki, przedstawione z całą surowością i okrucieństwem, wydawały się zbyt barbarzyńskie i obrażały subtelny smak widzów, uformowany na delikatnych niedomówieniach impresjonizmu i symbolizmu. (…) Wyzwanie stanowiła również choreografia (…) z jej rytmicznymi, ostrymi ruchami, jakby wyciosanymi z kamienia – taniec ociężały, ze stopami zwróconymi do wewnątrz, który później spopularyzują rytmy afrykańskie. Ale wówczas jeszcze było za wcześnie, aby ta choreografia mogła zostać właściwie doceniona”. (Ludwik Erhardt Balety Igora Strawińskiego]

http://www.teatrwielki.pl/
Projekt plakatu: Adam Żebrowski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz